Operacja przeprowadzana jest zazwyczaj w ułożeniu na brzuchu z wykorzystaniem znieczulenia ogólnego. Cięcie skórne wykonane jest nad przestrzenią międzytrzonową objętą chorobą, która zostaje zidentyfikowana śródoperacyjnie za pomocą badania rtg.
W przypadku microdiscektomii stosowane cięcie skórne jest znacznie mniejsze (około 2 cm) w porównaniu do klasycznej laminektomii, co ma olbrzymie znaczenie dla ostatecznego efektu kosmetycznego. Co więcej, w znaczący sposób zostaje zminimalizowany zakres ingerencji w gorset mięśniowy oraz układ kostno-stawowy kręgosłupa, co istotnie skraca czas pooperacyjnej rekonwalescencji w porównaniu z metodą klasyczną. Całkowity czas, w jakim wykonuje się omawianą procedurę, wynosi około 45-60 minut. Po zabiegu pacjent wstaje zazwyczaj w przeciągu kilku pierwszych godzin po jej wykonaniu. W pierwszej dobie po operacji otrzymuje instruktaż od fizjoterapeuty i z zaleceniami lekarskimi opuszcza szpital. Omawiana metoda różni się więc w znamienny sposób od klasycznej laminektomii.
Wskazania do zastosowania microdiscektomii:
- Lędźwiowy zespół korzeniowy, prowadzący do upośledzenia codziennej aktywności,
- Osłabienie funkcji motorycznej mięśni stopy bądź podudzia,
- Zaburzenia czucia w kończynach dolnych, wywołane zespołem korzeniowym na tle wypukliny krążka międzykręgowego,
- Upośledzenie funkcji pęcherza moczowego, zaburzenia wypróżniania oraz dysfunkcja seksualna na tle wypukliny krążka międzykręgowego.
Główne zalety metody:
- technika mało inwazyjna, według literatury branżowej podawana jako „złoty standard w leczeniu dyskopatii”,
- zredukowane do minimum ryzyko wystąpienia dyskopatii nawrotowej,
- szybki powrót do pracy,
- mała ingerencja w gorset mięśniowy i układ kostno-stawowy kręgosłupa.
Możliwe powikłania, wynikające z zastosowania microdiscektomii:
- uszkodzenie worka oponowego,
- uszkodzenie korzenia nerwowego,
- infekcja,
- dyskopatia nawrotowa. (poniżej 10% chorych),
- powstanie blizny łącznotkankowej w miejscu operacji z następczym zespołem bólowym.